dinsdag 29 september 2015

Actie! Bescherm het Recht op Stad!

Actie! Bescherm het Recht op Stad!

Op 1 Oktober demonstreren we in Amsterdam op de Dam voor Recht op Stad! Er wordt om 19:00 op de Dam te Amsterdam gedemonstreerd voor het “Recht op Stad”. Allerlei rechten en vrijheden van burgers staan onder forse druk. Volkshuisvesting word uitverkocht en huurrechten in rap tempo afgebroken. Dat accepteren we niet! We blijven niet aan de zijkant staan. Tijd voor verzet! De aanleiding is de zoveelste stap in het afbreken van de democratische rechten in Amsterdam. De uitspraak van het Amsterdamse Hof, afgelopen maandag 31 augustus inzake de massa-arrestatie van meer dan 150 mensen tijdens de manifestatie tegen de ontruiming van Schijnheilig in Juli 2011.
Deze demonstratie is echter opgezet als een breder verzet, met een keur van organisaties, verenigingen, locaties, actie- en belangengroepen om de burgemeester, de politie, de wethouders en de rechters, maar ook de speculanten, de bestuurders en internationals, holdings en durfinvesteerders erop te wijzen dat de inwoners van Amsterdam zich niet hun rechten laten afpakken.
Onder de noemer Recht op Stad! eisen zij de stad weer op voor haar inwoners en gebruikers.
Recht op sociaal (woon) beleid
De stad is van iedereen, dus ook van de armen en de vluchtelingen. Het stadsbestuur dient pal te staan voor de grootst mogelijke mix waardoor niet alleen mensen of organisaties met geld, maar iedereen een kans maakt zich te vestigen op een plek naar keuze. De binnenstad is een essentieel onderdeel in de leefbaarheid van de stad en moet dus ook behouden blijven voor goedkope huur van woningen & winkels.
Recht op samenleven
Een grote stad bestaat uit haar buurten. Dit moeten buurten zijn die gemaakt worden door haar inwoners, buurten waar de groentenboer, de bakker en de plaatselijke kleermaker een plek heeft. Amsterdam is geen merk, maar een stad waar mensen samenwonen.
Recht op kennis & onderwijs
De stad is een hub van kennisvergaring en -verspreiding. De stad dient pal te staan voor haar studenten en de Universiteiten op haar rol te wijzen: dus focus op kwaliteit van het onderwijs en afbouwen vastgoedspeculatie! Minder macht voor het management en meer macht naar docent en student!
Recht op autonomie
De stad is duizend dorpen. De stad is niets zonder haar bewoners. De stad leeft! Het bloeit niet door het aan te harken en in te kapselen, maar door het te laten rafelen en te bloeien! De stad dient in te zetten op schaalverkleining en de autonome bewoners en buurtorganisaties te ondersteunen in de zorg voor hun buurt. Daarmee krijgt men snellere en directere resultaten dan verordeningen en criminalisering ooit voor elkaar zal krijgen. De stad blijft vitaal als het de ruimte geeft om te experimenteren en op de bek te gaan. En iedereen de kans krijgt weer opnieuw te beginnen.
Recht op cultuur
De stad dankt haar aantrekkelijkheid aan een levendige kunsten- en uitgaanscircuit. Het Amsterdamse Broedplaatsenbeleid is 20 jaar geleden ontstaan vanuit dat besef. Nu wordt er nietsontziend bezuinigd op de stedelijke cultuur, in navolging van landelijk beleid. Dit trekt diepe sporen en het ergste moet nog komen. Maar waarom? Zoveel geld kost het steunen van cultuur namelijk niet. Het bouwen van cultuurpaleizen echter wel, zoals het Groninger Forum en het Cultuurcluster in Zaandam. En ook financieel wanbeleid, zoals bij de MuzyQ en het MC Theater. Wij weten: écht investeren in cultuur is een bewuste keuze! Wij roepen de stad op: maak weer die keuze! Zeg ‘Ja!’ tegen cultuur!
Recht op demonstratie & verzet
Recht op demonstratie: juist de stad is een plek waar men zonder angst op repressie voor eigen idealen moet kunnen opkomen. Bestuurders en ordehandhavers mogen actiemiddelen als bezettingen en kraken niet criminaliseren. Men zal moeten leren begrijpen dat verzet – bij ontruimingen van kraakpanden, charges op demonstraties en hardhandig arresteren – een natuurlijk recht is.
Recht op een rechtvaardig Amsterdam
Kortom: Recht op Stad = Recht op een rechtvaardige stad, met oog voor cultuur, activisme, diversiteit en gelijke kansen!


vrijdag 28 augustus 2015

Voorzieningenrechter geeft Bijstandsbond gelijk: Amsterdam te streng bij kostendelersnorm

Persbericht 28-08-2015

Op 8 oktober zal de meervoudige kamer van de Rechtbank Amsterdam zich in minstens 4 rechtszaken bezig houden met de manier, waarop de kostendelersnorm door de gemeente Amsterdam op bijstandsgerechtigden wordt toegepast. Ondertussen is die norm al volop in discussie. Op 26-08-2015 heeft de Bijstandsbond een persbericht gepubliceerd, waarin gesteld werd dat de gemeente Amsterdam te streng is bij de beoordeling of er sprake is van een kostendelersnorm bij bijstandsgerechtigden. Hierover verschenen berichten in de pers.

http://www.parool.nl/parool/nl/30/ECONOMIE/article/detail/4129591/2015/08/26/Gemeente-benadeelt-onderhuurders-sterk-met-nieuwe-kostendelersnorm.dhtml

De wethouder werk en inkomen ontkende vervolgens dat de gemeente Amsterdam te streng is, strenger dan de wet voorschrijft. 'Wat de Bijstandsbond zegt is helemaal niet waar'.

http://www.at5.nl/artikelen/146624/wethouder_vliegenthart_regels_voor_minima_niet_strenger_in_amsterdam

Naar nu blijkt heeft de voorzieningenrechter al op 13 augustus een uitspraak gedaan, die ook op 26 augustus is gepubliceerd en waaruit blijkt dat de Bijstandsbond gelijk heeft. De wethouder had daarvan op de hoogte kunnen zijn. Wanneer er sprake is van een commerciele onderhuurrelatie is de kostendelersnorm niet van toepassing. De gemeente Amsterdam verbindt veel te strenge eisen aan de huurovereenkomst. Wordt niet aan die eisen voldaan, dan is volgens de gemeente de kostendelersnorm van toepassing. Wij zeggen: die strenge eisen zijn niet in overeenstemming met de wet. En de rechter zegt het nu ook.

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI%3ANL%3ARBAMS%3A2015%3A5503

Citaat: De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit de bovenstaande passage uit de wetsgeschiedenis naar voren komt dat betrokkene een door hem gestelde zakelijke huurovereenkomst kan onderbouwen met bijvoorbeeld het overleggen van een individueel contract dan wel een commerciële overeenkomst. Het overleggen van bewijs heeft tot doel om vast te stellen of sprake is van een zakelijke huurrelatie en van een zakelijke (huur)relatie onderling. Gelet daarop brengt naar het oordeel van de voorzieningenrechter een redelijke wetsuitleg van 'schriftelijke overeenkomst' als bedoeld in artikel 22a, vierde lid, aanhef en onder c, van de Participatiewet met zich dat deze voorwaarde ruim moet worden uitgelegd. De voorzieningenrechter is van oordeel dat in het licht van deze bepaling voldoende is dat de overeenkomst en de commerciële prijs aan de hand van schriftelijke stukken, waaronder onder meer betalingsbewijzen, aannemelijk wordt gemaakt.

Gelet op het voorgaande kan verzoeker ook met andere schriftelijke stukken dan een schriftelijk huurovereenkomst aannemelijk maken dat hij een huurovereenkomst heeft gesloten. De voorzieningenrechter is in de onderhavige zaak van oordeel dat verzoeker door overlegging van het onder 3.2 genoemde vonnis, de verklaringen en betalingsoverzichten, genoegzaam aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van een zakelijke huurovereenkomst en van een commerciële prijs. De voorzieningenrechter neemt daarbij in aanmerking dat de kantonrechter in het vonnis heeft vastgesteld dat verzoeker op grond van de overeenkomst gebruik maakt van een woonkamer, een keuken en een slaapkamer en dat hij met andere bewoners een toilet en badkamer moet delen. Verder bestaat er geen grond voor het oordeel dat de maandelijkse huursom van € 640,- voor het gebruik van een dergelijke woonruimte in het commerciële verkeer niet gebruikelijk is. Verder blijkt uit de overgelegde verklaringen dat de huurprijs na aanvang van de huur in december 2007 in elk geval drie maal substantieel is verhoogd, waardoor ook is voldaan aan het vereiste van periodieke aanpassingen.

Bijstandsbond Amsterdam

info@bijstandsbond.org

Bijstandsbond nu ook bereikbaar via postmaster@bijstandsbond.amsterdam

De gemeente Amsterdam heeft de extensie .amsterdam gekocht. Dus nu hebben we in Nederland .nl, .amsterdam en ook nog .fr (Dat laatste voor de Friezen onder ons) Amsterdam adverteert met: van de creatieve ondernemer tot een havengigant; met een .amsterdam domein uit je je Amsterdamse trots en laat je zien dat je staat voor de creatieve, innovatieve en commerciele spirit van deze stad. Online creëren we een inspirerende plek met een eigen identiteit en grote aantrekkingskracht.

Commercieel had wel weggelaten mogen worden, want dat zijn we niet, en veel Amsterdammers en hun organisaties met ons ook niet, we zijn een niet-commerciele organisatie zonder winstoogmerk. Maar voor de rest kunnen wij ons wel vinden in die tekst. Het verheugt ons dan ook zeer, dat wij als bijstandsbond thans beschikken over de domeinnaam www.bijstandsbond.amsterdam U kunt ons voortaan ook bereiken onder email adres postmaster@bijstandsbond.amsterdam

met vriendelijke groet,

Bijstandsbond Amsterdam





Vereniging Bijstandsbond  Da Costakade 162 - 1053 XD Amsterdam
020-6898806/6181815 info@bijstandsbond.org - bijstbnd@xs4all.nl
 Website: http://www.bijstandsbond.org http://www.bijstandsbond.amsterdam postmaster@bijstandsbond.amsterdam Blog met oproepen en aankondigingen:
http://bijstandsbond.blogspot.nl Actiecomité Dwangarbeidnee: http://dwangarbeidnee.blogspot.nl
De geschiedenis van de Participatiewet: http://participatiewet.blogspot.nl
Dagelijks nieuws: http://overlevingsgids.blogspot.nl Website met tips en trucs voor de minima om te
overleven: http://overlevingsgids.net Van de overlevingsgids is een app voor android telefoons
die u kunt downloaden in Google Play Store. Trefwoord overlevingsgids. Facebook:
https://www.facebook.com/Bijstandsbond Twitter: @bijstbond en @dwangarbeidnee en
@overlevingsgids U kunt lid worden voor 17 euro per jaar. Giro: IBAN NL22 INGB 0004 5548 41

woensdag 26 augustus 2015

Kostendelersnorm. Teleurstellende reactie wethouder A'dam


Teleurstellende reactie van de wethouder werk en inkomen in Amsterdam

Naar aanleiding van de publiciteit over de kostendelersnorm (oa in het parool ) en hoe die wordt toegepast in amsterdam bereiken de bijstandsbond veel vragen. De wethouder zegt zich niet in onze signalen te herkennen. De nieuwe regels voor mensen met een uitkering worden helemaal niet strenger toegepast in Amsterdam, zegt hij. Zo heeft de gemeente geen extra regels opgesteld en is er ook geen minimum huurbedrag vastgelegd.
De Bijstandsbond zou maar wat uit haar duim zuigen. "De Kostendelersnorm maakt het leven voor veel mensen moeilijker. Dat heb ik ook verteld aan staatssecretaris Klijnsma. Tegelijk moet Amsterdam zich wel aan de wet houden. Wij zijn daarbij helemaal niet strenger dan anderen", zegt hij.

"Amsterdam heeft géén extra regels opgesteld. Sterker nog, wij hebben ook niet zoals bijvoorbeeld Rotterdam wel heeft gedaan, een minimum huurbedrag vastgelegd. Dat geeft ons de kans om ook bij een lage huur te kunnen oordelen dat het toch om commerciële huur gaat", aldus de wethouder. De kostendelersnorm heeft echter in Amsterdam voorzover wij weten, na 1 juli geleid tot een hausse aan bezwaarschriften tegen het toepassen van de kostendelersnorm. Kort gezegd komt het op het volgende neer. Personen met een commerciele onderhuurrelatie worden uitgesloten van de kostendelersnorm. Die is niet op hen van toepassing. Voor de beoordeling of sprake is van commerciele onderhuur kent de wet twee criteria:
1. Een schriftelijke huurovereenkomst
2. De betaling van een commerciele huur

Verder niks.

Het blijkt in de werkvoorschriften hoe amsterdam dat uitwerkt, zodanig, dat veel mensen die een commerciele onderhuur betalen toch een kostendelersnorm krijgen toegepast omdat ze niet aan de zware voorwaarden -extra zwaar- kunnen voldoen. (artikelen 5.8.1.2) http://www.amsterdam.nl/beleidwerkeninkomen/5-normen-verlagingen/
Amsterdam stelt 14 eisen aan de schriftelijke huurovereenkomst. Wordt daar niet aan voldaan, dan toch een kostendelersnorm. Bijvoorbeeld: is er geen sprake van jaarlijkse indexering? Kostendelersnorm van toepassing. De huur moet perse via de bank worden overgemaakt en je moet perse betalen via de bank. Dat eist de wet niet. Wij ervaren dat bij de bepaling die de wethouder noemt- er is geen ondergens vastgesteld- of er sprake is van commerciele huur er sprake is van volstrekte willekeur. Er komen mensen op het spreekuur, die een verklaring hebben van de huurcommissie dat de huur juist is vastgesteld. Gemeente oordeelt: geen commerciele huur. Kostendelersnorm van toepassing.

Het gehuurde moet in de overeenkomst tot in het absurde worden omschreven. Wat heeft de gemeente ermee te maken of huisdieren wel of niet zijn toegestaan? Wat heeft de gemeente ermee te maken wie wat schoonmaakt? Wat heeft de gemeente ermee te maken of de kamer wel of niet afsluitbaar is? Etc. Voldoet de schriftelijke huurovereenkomst niet aan de 14 uitgebreide voorwaarden, kostendelersnorm van toepassing. Maar nu komt het: bij de 14 voorwaarden staat: In een schriftelijke overeenkomst kunnen de volgende punten staan (geen limitatieve opsomming). Sic, geen limitatieve opsomming. Dus het is de volstrekte willekeur van de klantmanager die alles bepaalt en sommigen leggen op alle slakken zout. De meesten beschouwen de 14 voorwaarden als noodzakelijk, anders kostendelersnorm. Regel die zij altijd toepassen is: geen indexering, kostendelersnorm. Niet per bank betaald kostendelersnorm. Dat eist de wet niet.

met vriendelijke groet,

Piet van der Lende



dinsdag 25 augustus 2015

Opmerking over het gedoe met openheid bij de ttip onderhandelingen

Het schijnt dat parlementariers uit verschillende landen en van het
Europese parlement protesteren tegen het feit, dat ze geen toegang meer
hebben tot geheime stukken over de TTIP-onderhandelingen. Er is gedoe
over welke documenten wel en niet toegankelijk zijn en hoe.
http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/tweede-kamer-geen-toegang-meer-tot-ttip-documenten
Op oa facebook protesten van: de democratie wordt afgeschaft.
Democratie? Ik vraag mij af: in toenemende mate worden allerlei geheime
rapporten geproduceerd zowel op gemeentelijk niveau als op hogere
niveau's die door het bestuur en het ambtelijk apparaat worden gedeeld
met de volksvertegenwoordigers, maar waar pers en burger geen inzicht in
krijgen. De volksvertegenwoordigers, die namens ons het bestuur moeten
controleren, ontvangen die geheime informatie soms in besloten
vergaderingen van Tweede Kamer of gemeenteraad. En politieke
vertegenwoordigers van links tot rechts gaan daar gretig op in. Ze
beloven die kiezer niet te zullen inlichten. Dat speelt uit mijn eigen
ervaring onder andere bij de reintegratie in Amsterdam. Er wordt een
reeks van rapporten over misstanden in de reintegratie-industrie in
Amsterdam geproduceerd, waar de burger geen inzage in krijgt en de
gemeenteraad of commissies daarvan vergaderen daar in besloten
vergaderingen over. Er komt niets van naar buiten. Als burger en zeker
als belangenbehartiger wordt je volkomen op het verkeerde been gezet. Je
kunt de volksvertegenwoordigers niet meer vertrouwen, ook niet die van
links. Die meedoen aan acties bijvoorbeeld of waarmee je gesprekken
voert. Ze beschikken ten aanzien van het onderwerp over structurele
informatie, waarover de actievoerders niet beschikken. Je weet nooit op
basis van wat voor overwegingen je wel of niet wordt gesteund, en welke
argumenten je moet gebruiken om je belangen te verdedigen. En hoe die
argumenten in het plaatje van dilemma's die er soms zijn passen.
Misschien zijn er allang (mondelinge) geheime compromissen gesloten
terwijl jij aan het actievoeren of aan het praten bent. Ik zeg tegen de
parlementariers: als die stukken die je wilt inzien supergeheim zijn en
je ze niet mag delen dan zou ik ze niet eens willen hebben. De
democratie is allang afgeschaft.

Piet van der Lende

Gemeente Amsterdam extra streng met de kostendelersnorm

Rapportage spreekuur Bijstandsbond Amsterdam. De kostendelersnorm

Duizenden bijstandsgerechtigden in Amsterdam ervaren een forse achteruitgang in hun toch al karige inkomen door gemeentelijk en rijksbeleid.

Wij ervaren op het spreekuur dat mensen die hun ouders verzorgen en een bijstandsuitkering hebben maar die verder zelfstandig wonen en dus niet onder de kostendelersnorm vallen, of mensen die een uitkering aanvragen en zelfstandig wonen soms onder druk worden gezet zich bij hun ouders te laten inschrijven. De kostendelersnorm is dan van toepassing en de gemeente kan geld besparen. Iemand kan in dit soort situaties dakloos worden als mantelzorger omdat als hij zich inschrijft bij zijn ouders hij of zij niet in de eigen woning kan blijven wonen en hij/zij misschien het eigen huis kwijt is. Bijvoorbeeld voor de huursubsidie is het noodzakelijk dat je woont op het betreffende adres. Je krijgt dus geen huurtoeslag meer, en je moet van je met kostendelersnorm gekorte uitkering bijvoorbeeld 550 euro huur ophoesten als je de woning aanhoudt. Een onmogelijke opgave. Dus ben je gedwongen de eigen woning op te zeggen en wordt je als de ouders overlijden dakloos. Wij vinden dit een onrechtvaardige ontwikkeling. Als een mantelzorger een eigen woning heeft, waar verder niemand woont, en hij verzorgt zijn ouders, dan mag hij niet worden gedwongen zich in te schrijven bij zijn ouders.

Maar er zijn in Amsterdam meer problemen met de kostendelersnorm die zeer streng wordt toegepast. Cruciaal hier is of er sprake is van een commerciele onderhuurrelatie. Als die er is dan geldt de kostendelersnorm niet. De gemeente Amsterdam verbindt op eigen houtje, strenger dan de wet, allerlei voorwaarden aan de beoordeling of sprake is van onderhuur. Er moet sprake zijn van indexering (jaarlijkse verhoging van de huur overeenkomstig de prijsontwikkeling). De huur moet per bank betaald worden. En er moet een zeer uitgebreide en absurde omschrijving zijn van het gehuurde en de rechten en plichten die eraan verbonden zijn, zoals een bepaling van het gebruik van gemeenschappelijke ruimten en douche en toilet, of bezoek en loges zijn toegestaan, etc. Op ons spreekuur komen wekelijks mensen die juridische procedures moeten beginnen omdat ze onmogelijk aan de strenge voorwaarden van de gemeente kunnen voldoen. En waarbij dan wordt gezegd: de kostendelersnorm is op u van toepassing. Geen indexering van de huur de afgelopen jaren? Kostendelersnorm. Terwijl die mensen gewoon een kamer huren en toch onderhuurder zijn.

Neem het voorbeeld van mevrouw E.F, alleenstaande moeder met twee jonge kinderen, die een grote kamer huurt bij derden. De huurovereenkomst voldoet niet aan de voorwaarden van de gemeente Amsterdam en de verhuurder wil niet meewerken aan een nieuw huurcontract. De kostendelersnorm is van toepassing, immers zij zou de kosten met nog twee anderen, de verhuurder en zijn vrouw kunnen delen. In de praktijk betaalt zij 350 euro huur, van het kunnen delen van kosten is geen sprake, maar omdat de huurovereenkomst volgens de gemeente niet aan de voorwaarden voldoet, zal zij met twee jonge kinderen moeten leven van 594,80 euro per maand.

In het verleden werd bij de vaststelling van de uitkering ook genoegen genomen met een verklaring van de hoofdbewoner, waarom nu niet?

Maar er is ook in een ander opzicht een aanzienlijke verslechtering: voor de invoering van de participatiewet was het zo, dat als je als bijstandsgerechtigde een kamer onderverhuurde, dan werd je standaard 10% gekort op je uitkering, de rest mocht je houden. Rekenvoorbeeld: je vraagt 350 euro huur, je wordt 10% gekort, dus ongeveer 100 euro, je hebt nog extra stookkosten en zo, dus je houdt misschien 200 euro over die je mag houden. Maar nu hebben alle bijstandsgerechtigden die een kamer onderverhuren een brief gekregen volgens een nieuwe berekeningssysteem. De norm is niet meer dat de gemeente een toeslag van 20% mag varieren en dat de basisnorm 50% is. Iedereen heeft nu als alleenstaande een basisnorm van 70%. Nu zegt de gemeente in die brief: je mag voortaan van je kamerhuur standaard maar 67 euro houden. Voor de rest moet je alles inleveren. Dus al die kamerverhuurders, die legaal een kamer verhuurden, gaan er fors op achteruit. Ze gaan nu bij de kamerschaarste in amsterdam hun huurder opzeggen of zwart laten uitbetalen (fraude). Meegerekend met de kostendelersnorm gaan zo duizenden bijstandsgerechtigden er per 1 juli honderden euro's op achteruit.

--   Vereniging Bijstandsbond  Da Costakade 162 - 1053 XD Amsterdam  020-6898806/6181815  info@bijstandsbond.org - bijstbnd@xs4all.nl  Website: http://www.bijstandsbond.org  Blog met oproepen en aankondigingen: http://bijstandsbond.blogspot.nl  Actiecomité Dwangarbeidnee: http://dwangarbeidnee.blogspot.nl  De geschiedenis van de Participatiewet: http://participatiewet.blogspot.nl  Dagelijks nieuws: http://overlevingsgids.blogspot.nl  Website met tips en trucs voor de minima om te overleven: http://overlevingsgids.net  Van de overlevingsgids is een app voor android telefoons die u kunt downloaden in Google Play Store. Trefwoord overlevingsgids.   Facebook: https://www.facebook.com/Bijstandsbond  Twitter: @bijstbond en @dwangarbeidnee en @overlevingsgids  U kunt lid worden voor 17 euro per jaar.   Giro: IBAN NL22 INGB 0004 5548 41

vrijdag 21 augustus 2015

Bijstandsbond Rotterdam in oprichting

De Bijstandsbond Amsterdam ondersteunt in 2016 al veertig jaar mensen met een minimuminkomen. Voornamelijk in Amsterdam, waar de bond gevestigd is, maar er bellen en mailen mensen uit het hele land en wij doen ook rechtszaken voor mensen uit het land. Af en toe bezoeken bij buiten Amsterdam ook mensen. Wij hebben een spreekuur op dinsdag en donderdag van 11.00 uur tot 16.00 uur. Samen met anderen, oa de FNV voeren wij acties, oa tegen het werken zonder loon. In Amsterdam hebben wij daarvoor het samenwerkingsverband actiecomite dwangarbeidnee opgericht. De Bijstandsbond Amsterdam is een vereniging met leden zonder winstoogmerk.

Het verheugd ons zeer, dat de voorbereidingen in volle gang zijn om ook in Rotterdam een Bijstandsbond op te richten, de Bijstandsbond Rotterdam. Dit volgens dezelfde formule als de Bijstandsbond Amsterdam. De welkomstpagina is inmiddels bereikbaar:www.bijstandsbondrotterdam.nl
Het bijbehorende e-mailadres is: info@bijstandsbondrotterdam.nl

Help ons de Bijstandsbond Rotterdam meer bekendheid te geven zodat veel mensen lid worden en de Bijstandsbond Rotterdam gaan steunen. Er zijn ook meer vrijwilligers/kaderleden nodig. Wij nodigen dan ook iedereen uit om mensen in je eigen netwerk op de hoogte te stellen. Daarvoor is tevens een digitale flyer gemaakt. De flyer in pdf en de flyer in jpg. Deze mag ook online gepost worden, of laat gewoon het websiteadres achter op reactieformulieren van betreffende sites en forums. Er wordt nog aan een uitgebreidere fysieke flyer gewerkt, waarop ook meer tekst met een statement zal komen

donderdag 20 augustus 2015

Wetenschappers leggen opnieuw misstanden in de Amsterdamse reintegratieindustrie bloot

Dit is een voorlopige reactie op het rapport “Door de bomen het bos weer zien”, een onderzoek van de wetenschappers Rob van Eijbergen en Leo Huberts naar het reilen en zeilen van stichting Herstelling in verband met “de integriteitsschendingen” in de Amsterdamse reïntegratie-industrie. Het rapport was al in juni klaar, maar is nu pas door de gemeente Amsterdam gepubliceerd. Want de lokale politici moesten eerst nadenken over een reactie op het rapport en over een inventarisatie van te nemen maatregelen. Mijn reactie is voorlopig, omdat veel andere mensen van de Bijstandsbond en het actiecomité Dwangarbeid Nee, waarin ook Doorbraak meedoet, op vakantie zijn. Gezamenlijk overleg over een definitieve reactie kan daarom pas later plaatsvinden. Bovendien moeten we het doorwrochte rapport eerst goed bestuderen om een definitief oordeel te kunnen geven. Maar een voorlopige indruk wil ik jullie niet onthouden.

Dwangarbeid

De Amsterdamse SP-wethouder Arjen Vliegenthart heeft de hoogleraren Huberts en Van Eijbergen gevraagd om een rapport uit te brengen met adviezen naar aanleiding van een eerder onderzoek naar misstanden bij het reïntegratietraject in het Amsterdamse Bos van stichting Herstelling Werk en Uitvoering. Dat onderzoek werd uitgevoerd door het Bureau Integriteit van de gemeente. Naar aanleiding van dat onderzoek werd het traject beëindigd. Uit het rapport van de hoogleraren blijkt dat er met de Amsterdamse reïntegratietrajecten veel mis is. De wetenschappers distantiëren zich weliswaar van de term “dwangarbeid” die wij hanteren, maar constateren vervolgens veel knelpunten. Naar nu blijkt, is naar aanleiding daarvan ook het reïntegratieproject van Het Groenteschip “preventief” gesloten. De hoogleraren lijken daarbij een beetje op twee gedachten te hinken. Enerzijds constateren ze dat er met de persoonlijke integriteit van de meeste medewerkers niets mis is, en dat de ambtenaren gemotiveerd, oprecht en met veel passie en idealen hun werk doen. Anderzijds wordt er gesproken over een “gesloten familiecultuur”. In het rapport wordt het reilen en zeilen van de reïntegratietak van de gemeente Amsterdam uitgebreid geanalyseerd. Oplossingen worden gezocht in het verbeteren van de organisatie, waarbij weer naar voren komt dat de voormalige Dienst Werk en Inkomen als geheel, ja eigenlijk de gehele gemeentelijke organisatie, veel te weinig open staat voor klachten van burgers over door hen gesignaleerde misstanden. Naar aanleiding daarvan gaat het gemeentebestuur voortaan ook de gemeentesecretaris inschakelen om verbeteringen te bewerkstelligen. In het algemeen is de redenering dat de medewerkers wel integer zijn, maar dat de kwaliteit van de organisatie te wensen overlaat, waardoor zogenaamd ongewild misstanden als in het Amsterdamse Bos toch kunnen voorkomen. De hoogleraren waarschuwen er alvast voor dat die misstanden met de huidige organisatie ook in de toekomst weer kunnen voorkomen.

Rechteloosheid

Tijdens hun onderzoek waren de hoogleraren er verbaasd over dat veel misstanden al jaren geleden aan de orde zijn gesteld, en dat daar in de politiek en de ambtelijke organisatie niets mee is gedaan. Dat was ook al geconstateerd in het rapport van het Bureau Integriteit naar aanleiding waarvan het gemeentebestuur in een reactie erkende dat het fout was dat de gemeente er te weinig op had gereageerd. Men wil dat nu anders gaan doen. De grote vraag is of de oplossingsrichting van organisatorische veranderingen voldoende soelaas biedt. Een groot deel van het rapport van de hoogleraren gaat over verbeteringen in de organisatie. Zoals al opgemerkt, nemen de wetenschappers afstand van het begrip “dwangarbeid”. Wat wij met het naar voren brengen van dit begrip hebben willen benadrukken, is de rechteloosheid van de bijstandsgerechtigden die met behoud van uitkering werken. Het arbeidsrecht is niet van toepassing, dwangarbeiders verdienen geen loon, ze hebben wel veel plichten en moeten opdrachten vervullen op straffe van sancties of zelfs stopzetting van hun uitkering. Ze hebben dus geen keuze. Velen doen zinloos, repeterend eenvoudig werk ver beneden hun niveau en zonder perspectief. Het is volgens Dwangarbeid Nee en de Bijstandsbond niet alleen de ambtelijke organisatie of de ambivalentie van het reïntegratiebeleid, maar juist de rechteloosheid van de bijstandsgerechtigden die tot misstanden leidt en waardoor ze zich moeilijk kunnen verdedigen. Daarbij valt op te merken dat juist mensen die zich moeilijk kunnen verdedigen, er door persoonlijke omstandigheden of vaardigheden aan onderdoor gaan.

Meer in zijn algemeenheid doet zich de vraag voor of het huidige overheidsbeleid, waarbij men spreekt over individueel maatwerk en waarbij men zwijgt over collectieve rechten, niet altijd leidt tot een reeks misstanden die sowieso niet kunnen worden voorkomen. Die vraag wordt des te dringender, als het waar is, zoals de hoogleraren constateren, dat medewerkers wel van goede wil kunnen zijn, maar er toch misstanden kunnen voorkomen op organisatorische gronden. Afbraak van de sociale zekerheid, afschaffing van het begrip “passende arbeid” en vervanging ervan door het begrip “gangbare arbeid”, waarbij alles voor iedereen “passend” is, afschaffing van collectieve regelingen waar baanlozen een beroep op kunnen doen als ze voldoet aan de voorwaarden, invoering van “de tegenprestatie”, omgekeerde bewijslast, en andere plichten van bijstandsgerechtigden waarbij alles individueel wordt beoordeeld, dat allemaal leidt tot onrecht, willekeur en eenzijdige afhankelijkheid van de veronderstelde goede wil van de almachtige klantmanagers. Daarbij geldt ook nog dat die individuele goede wil, als die al aanwezig is, om zeep geholpen wordt in een organisatie waarin zich allerlei voor baanlozen nadelige groepsprocessen afspelen.

Reïficatie

Het onderzoek dat het gemeentebestuur nu aankondigt naar de uitgangspunten van het reïntegratiebeleid zal zeker ook betrekking moeten hebben op de rechten van baanlozen, zodat die zich kunnen verdedigen tegen onrecht, willekeur en onheuse bejegening. En dat onderzoek zal zich er ook op moeten richten om allerlei maatregelen die de rechteloosheid en het misbruik in de hand werken, juist niet in te voeren of weer in te trekken, zoals bijvoorbeeld het verplichte werken met behoud van uitkering op straffe van sancties, de dwangarbeid dus. Tegelijk mag de analyse van de hoogleraren geen excuus zijn om de redenering op te hangen dat niemand binnen het gemeentelijke apparaat verantwoordelijk zou zijn. De analyse en het sociologische inzicht dat organisatiecultuur en groepsprocessen hun eigen wetmatigheden kennen en niet zonder meer zijn terug te voeren op het denken en handelen van individuen, mag niet leiden tot reïficatie, dat wil zeggen: het toekennen van menselijke eigenschappen aan organisaties. Organisaties kunnen niet denken en op basis daarvan handelen. Het zijn immers altijd de mensen die dat doen. Ook al zouden individuele ambtenaren integer zijn en ook al zouden ze kritiek hebben op de organisatie en het beleid, dan nog zijn ze er medeverantwoordelijk voor, als ze eraan meewerken.

Piet van der Lende

Zie de onderzoeksrapporten en een reactie van het gemeentebestuur

maandag 27 juli 2015

Europa

Nieuwe Euromarsen vanuit Spanje naar Brussel en een grote Europese demonstratie op 17 october in Brussel. Voor een democratisch en solidair Europa. (Bouw Europa opnieuw op)

MARCH TO BRUSSELS – October 2015

FOR A DEMOCRATIC AND SOLIDARY EUROPE

The economic crisis in Europe has accelerated the brutal imposition of the neoliberal order
based on totalitarianism of the financial power, the primacy of the money over the popular
sovereignty, the privatization of public services and the transformation of the citizens into
customers. In this context, the pressures of the TROIKA to impose its austerity policies is
trying to break the democratic will of the Greeks and to deter similar dynamics in other
countries…

The path opened by Greece is not only for the Greeks, but for all European citizens who
want to build a new Europe based on democratic principles, justice and social cohesion. If
we do not raise a European movement now, Greece can be massacred and this democratic
illusion growing with the social movements, projecting from Spain expectations of political
change, will be under a process of black mailing and demoralization that can end in a
painful frustration. This is why, from the RAP (Network for Public Water) and ATTAC-Spain,
we proposed in the ALTER SUMMIT meeting of 4-5 March in Brussels, to launch a MARCH
for a DEMOCRATIC and SOLIDARY EUROPE. The aim was to promote a convergence of
powerful movements that have emerged across Europe in the crisis; movements in
defence of basic public services, such as water and sanitation, health and education, the
right to housing, decent pensions and care for dependents ... while confronting the Troika
"Austerity Policies“.

In Spain we have the experience of massive Marches. The Blue March, organized a decade
ago, reached Brussels with 14,000 people from Spain, to block EU funding of Spanish
Hydrological Plan, which included the privatization of an annual Billion cubic meters
through the Transfer of the Ebro. More recently the Marches for Dignity focused on Madrid
1,5 million people from all over the country.

By following these examples we try to promote a "snowball" strategy for involving citizens
along the two weeks of the Marches, between 1 and 17 October. These Euro-Marches will
reach Brussels on 15 October. On each route there will be enough to have between 50 and
100 activists, traveling by bus, which would be received and strengthened arriving to
different cities of the journey. In short, two weeks of events in major cities along the
different routes: starting from the Iberian Peninsula (Portugal - Spain), Greece, the Nordic
countries and Great Britain-Ireland, which converge with France, Germany and other
countries along different routes. Arriving to Brussels, on 15 and 16 is scheduled a set of
events to ultimately on October 17 (Saturday) have a big European Demonstration. For
this big event, will be organized planes and buses of all EU countries. The various
itineraries will touch every European Tax Heavens, with a carefully staging to denounce the
black money.

ALTER SUMMIT granted support for the initiative based on the consensus on four points:

• Oppose the "austerity" policies and privatization of public services TOÏKA

• Press the democratic decisions of the people and especially the Greek people

• Finish with the Fiscal Paradise in the EU

• Stop the secret negotiations of TTIP
These EURO-MARCHES should be organized on the basis of:

• Strict and clear principles of non-violence;

• The four points awarded to ALTER SUMMIT;

• A unitary spirit will allow to launch ideas and claims not contradictory with these four
points

The project was also presented to the Assembly of European Water Movement in Brussels
on March 24 and in Thessaloniki on 18-19 May, on the occasion of the celebration of the
anniversary of the referendum contra privatization of water.

In Madrid, 15 April, the initiative has received the active support of political parties
(PODEMOS, IU, EQUO (Greens)), trade unions (CCOO, CGT), "Tides" (White, Green, Blue,
Red), Environmentalist Movement (Ecologistas en Acción), NGO of Solidarity, Federation of
Neighborhood Associations, Marches 22M for the "Dignity" and the RAP (Network for Public
Water) and ATTAC-Spain, that convoked the meeting.

May 2 was held a European meeting in Athens, coordinated by ALTER SUMMIT. After
receiving the supports of Syriza, ATTAC-France, ATTAC Spain, CCOO, IU, PODEMOS, among
others, the proposal of the MARCHES for a DEMOCRATIC AND SOLIDARY EUROPE was
approved and incorporated in the common agenda for coming months. However, the dates
(August-September) have been revised. In contact with the Belgian trade unions it was
decided to arrive in Brussels on 15 October, just when it is expected that begins EU
Summit (15-16 October). ATTAC France, Germany, Greece and Spain have supplemented
this change with the celebration Friday, October 16 for a European Social Summit, among
other activities, to finish with a big demonstration in Brussels on 17 October.

May 23 formed the Promoter Committee of EURO-MARCHES in Spain to prepare the route
that will cross the Iberian Peninsula, coordinating cities and territories that commit. For
now, the route is already approved in Spain and proposed to the French and Belgian in
their territories.

On June 8, ALTER SUMMIT convened a new meeting in Brussels. He was granted a new
point to the four points under consensus, demanding effective public policies against
climate change, under the demands of social movements face the COB21. An interim
Coordination Group was formed, until June 27 in Athens, where an Organising Committee
should take responsibility. This Group was to propose possible routes for the different
MARCHES, to propose a text to launch the initiative and seek a short and shocking slogan.
And finally he had to propose a program for the last three days in Brussels (15, 16 and 17
October).
On the basis of these agreements from that meeting is clear, given that:

EURO-MARCHES will reach Brussels on October 15
This day, Belgian movements organize the symbolically encirclement of the EU Summit

16 October: European Social Summit, with different events

Saturday 17 Oct. (after arriving buses and aircrafts) European Demonstration.

Finally on July 14 a new meeting convened in Brussels agreed:

- Besides the four starting points of consensus, is added a point of consensus on climate
(COB21), another against racism and xenophobia and finally another against sexism…

- The slogan will be: Basta! Enough! Oxi! Changing that Europe (or "build another
Europe" …)

- The logo will be the stars of the European flag being part of a barbed wire, which breaks
under the pressure of the words "Basta! Enough! Oxi! "

- Different events are planned under the responsibility of different groups and movements:
The Euro-Marches are coordinated by the Spanish; encirclement of the EU Sommer,
October 15, by the Alliance 19-20 (Belgium); Camp on TTIP, by Belgian youth
organizations; event against poverty in Namur, by the movements which are already
organizing it; the Conference on Debt, by Attac; Opinion Court on the violation of economic
and social rights of women by organizers of the World March of Women.


Promoter Committee in Spain of EURO-MARCHES 2015

dinsdag 23 juni 2015

Reintegratieconsulenten gaan actie voeren

Reintegratieconsulenten gaan actie voeren

Ambtenaren die werken op de Teleportboulevard, en die tot taak hebben klanten te begeleiden naar betaald werk gaan morgen actie voeren. Hoofdpunten van een petitie, die door de ambtenaren van FNV Overheid is opgesteld, is dat mensen aan het lijntje worden gehouden met drie maandscontracten via een ramovereenkomst met een uitzendbureau. Volgens de petitie moeten mensen die structureel voor de gemeente werken een vaste aanstelling krijgen. (20% van de mensen op de Teleportboulevard werkt met een flexcontract). Ook moeten voor flexwerkers dezelfde secondaire arbeidsvoorwaarden gaan gelden als voor medewerkers met een vaste aanstelling. Morgen om 13.00 uur wordt de petitie aangeboden op het stadhuis aan wethouder Litjens.
 
Gelijke rechten voor gelijk werk!
Vaste aanstelling voor structureel werk!
Als je werkt voor de gemeente Amsterdam, dan hoor je ook in dienst te zijn van de gemeente Amsterdam.
Dat klinkt logisch, maar teveel collega’s werken al jaren via onzekere contracten, slechtere arbeidsvoorwaarden en voelen zich tweederangs medewerkers.
Hoewel deze collega’s hetzelfde werk doen, hebben ze minder rechten. Voor hen gelden bepaalde arbeidsvoorwaarden helemaal niet of komen slechts gedeeltelijk overeen met die van de gemeente Amsterdam: pensioenvoorziening, reiskostenvergoeding, loondoorbetaling bij ziekte, eindejaar- of eenmalige uitkering, loopbaan- en opleidingskansen, verlofduur of de onmogelijkheid om intern te kunnen solliciteren. De zeer kortdurende contractverlengingen van 3 maanden(!), zoals van toepassing hier op Teleport, veroorzaken een zeer grote onzekerheid over werk en inkomen. Het is een aanslag op het privéleven, bijvoorbeeld bij huisvesting mogelijkheden, gezinsplanning of andere keuzes die je in je leven wilt maken.
Om onderstaande kracht bij te zetten houden wij een PETITIE op Teleport. Deze bieden wij aan op: woensdag 24 juni tussen 13.00 – 13.15 uur aan Wethouder Litjens in de hal van het Stadhuis - de Stopera.
Om met zoveel mogelijk collega’s VAST en FLEX aanwezig te kunnen zijn, roepen wij op om daar met zijn allen onze lunch te nuttigen en de petitie aan te bieden!

De meeste van deze collega’s werken al jaren voor de gemeente Amsterdam en blijken vaak structureel werk te doen. Dat wil zeggen dat zij meer dan twee jaar in dezelfde functie werken. Op basis van wat de CAO voorschrijft horen zij dus gewoon een vaste aanstelling te krijgen. Een collega zei : ‘het is mijn werk om cliënten te begeleiden naar duurzaam werk, hoe kan dat als ik zelf niet weet of ik hier volgende maand nog werk’? De medewerkers in vaste dienst ervaren al jaren de inefficiëntie van het steeds opnieuw moeten inwerken van nieuwe collega’s. Ongunstig voor de kwaliteit, de kwantiteit en de continuïteit in het werk. Juist de continuïteit is cruciaal voor veel klanten. De keuze van de werkgever voor een omvangrijke ‘flexibele schil’ maakt het moeilijker voor teams om een goede teamsfeer op te bouwen en continuïteit te waarborgen.
Wij spreken hier alleen over de locatie Teleportboulevard, maar gemeentebreed is dit staande beleid. Van de gemeente mag een voorbeeldfunctie en goed werkgeverschap worden verwacht. Dat is wat nu ontbreekt.


PETITIE Gelijke Rechten Voor Gelijk Werk
WIJ – medewerkers van de gemeente Amsterdam
CONSTATEREN – veel onzekerheid en ongelijke rechten voor een groot deel van onze collega’s
VERZOEKEN: VAST DIENSTVERBAND BIJ STRUCTUREEL WERK – FLEXWERK OP NIVEAU NRGA-CAO – MINIMAAL CONTRACT VAN 6 MAANDEN – RECHT OP INTERN SOLLICITEREN


Ja, ik ben het eens met deze petitie
Gelijke Rechten Voor Gelijk Werk!



Afdeling
Handtekening
1


2


3


4


5


6


7


8


9


10












                                

donderdag 4 juni 2015

Werken zonder loon in Amsterdam nog niet voorbij


In Amsterdam worden mensen nog steeds gedwongen om te werken zonder loon. Dat blijkt uit signalen die de FNV van Amsterdamse uitkeringsgerechtigden ontvangt. Hiermee is een belangrijk onderdeel van het coalitieakkoord van D66, VVD en SP om te stoppen met werken zonder loon (nog) een dode letter.

Werkloosheid is het echte probleem, niet de werklozen

In mei zou het in Amsterdam afgelopen zijn met de participatieplaatsen waar gedwongen werd gewerkt zonder loon. Niets is minder waar. Nog steeds werken Amsterdamse uitkeringsgerechtigden gedwongen zonder loon in winkels, het vervoer, de horeca, de zorg, de beveiliging, kinderopvang, voor de gemeente en in de wijken. De FNV roept de gemeente Amsterdam op nu echt te stoppen met werken zonder loon en de menselijke maat centraal te stellen. Werkloosheid is het echte probleem, niet de werklozen.

Amsterdamse leerstages: te vaak werken zonder loon

Dit jaar hebben in Amsterdam participatieplaatsen plaatsgemaakt voor leerstages. Opmerkelijk is dat de verantwoordelijke wethouder Werk, Inkomen en Participatie, Arjan Vliegenthart, zijn plannen voor leerstages eerder introk en deze pas op de eerstkomende gemeenteraadsvergadering in de tweede week van juni behandelt. Ondertussen hebben bijstandsgerechtigden er in de praktijk gewoon mee te maken.

Draagt niet bij tot betere positie op de arbeidsmarkt

Maaike Zorgman, bestuurder FNV Uitkeringsgerechtigden: “Zij zijn niet blij. Erkende certificaten en diploma´s ontbreken. Het gaat vaak om korte tweedaagse cursussen gecombineerd met gedwongen werken zonder loon. Het onbeloonde werk sluit ook niet aan bij de ‘opleiding’. Zo maken bijstandsgerechtigden onbetaald kantoren en vliegtuigen schoon of doen zij lopende band werk.”
Volgens bijstandsgerechtigden is het niet wat zij nodig hebben om hun positie op de arbeidsmarkt te verbeteren. Er zijn leerstages in sectoren waar recent werknemers hun baan verloren zoals in de zorg. Ook krijgen bijstandsgerechtigden nog steeds trajecten van meer dan een half jaar aangeboden waarin werken zonder loon centraal staat en waarbij de werkzoekende zelf behoefte heeft aan iets anders, zoals eerst het leren van de Nederlandse taal.

“Wie werkt, moet loon krijgen”

De FNV wil dat Amsterdam stopt met werken zonder loon en dat de leerstages. Wie werkt hoort loon te krijgen. Wie leert doet dat met erkende diploma’s en certificaten die ook echt een betere arbeidsmarktpositie opleveren en die opleiden tot banen waar vraag naar is. Ook wil de FNV een interventieteam dat direct ingrijpt als er signalen van werken zonder loon binnenkomen en verdringing van betaalde arbeid geconstateerd wordt.

Steeds meer misstanden aan het licht

Al jaren strijdt de FNV met Amsterdamse bijstandsgerechtigden tegen misstanden en het gedwongen werken zonder loon. In april sloot wethouder Vliegenthart het project in het Amsterdamse Bos na ernstige vermoedens van machtsmisbruik, discriminatie en diefstal van eigendommen van de gemeente. Eerder deze week publiceerde de Amsterdamse Ombudsman eveneens op verzoek van de wethouder de resultaten van het onderzoek naar een project in Amsterdam Oost dat eind 2013 de voorpagina van de Volkskrant haalde en waar al jaren veelvuldig klachten over binnenkwamen bij de FNV en andere belangenorganisaties. Het onderzoek van de Amsterdamse Ombudsman geeft een onthutsend beeld van de praktijk.

"Geef mensen perspectief op een echte baan"

Zorgman: “We hopen dat de Amsterdamse politiek nu eindelijk erkent dat het roer echt radicaal om moet en dat het gedwongen werken zonder loon stopt. Dat verdienen Amsterdamse bijstandsgerechtigden! Het wordt tijd dat gemeenten werkloosheid bestrijden en geen werklozen. Geef mensen perspectief op een echte baan met een normale beloning.”

maandag 1 juni 2015

reactie op het rapport van de gemeentelijke Ombudsman en de brief die hij naar de gemeenteraad gestuurd heeft

Persbericht 01-06-2015.
reactie op het rapport van de gemeentelijke Ombudsman en de brief die hij naar de gemeenteraad gestuurd heeft.

Het Actiecomite Dwangarbeidnee constateert, dat ondanks de gematigde eigen conclusies van de Ombudsman zijn rapport de misstanden weerspiegelt, die het Actiecomite al meer dan twee jaar aan de orde stelt. Na het rapport van het Bureau Integriteit is dit het zoveelste bewijs dat er met de reintegratie van werkzoekenden in Amsterdam veel mis is.
De Ombudsman gebruikt in zijn rapport termen als negatief beschouwde bejegening, misbruik door werkgevers, gebrek aan goede communicatie en klachtenbehandeling, geen didactiek en sociaal psychologische vaardigheden, gebrek aan noodzakelijke tegenmacht als gevolg van ongelijke machtsverhouding, ontbreken van aansluiten bij wat mensen nodig hebben, ontbreken van professionele aanspreekcultuur, vraagtekens bij professionaliteit en onderlinge omgang, onvoldoende ruimte voor kritische discussie en reflectie, reiskostenproblematiek etc.

Wij hebben een uitgebreide reactie op het rapport van de Ombudsman geschreven, waarin de volgende punten aan de orde komen:

Wat zich bij de onderzoekingen en aanbevelingen van de Ombudsman een beetje wreekt is, dat de Ombudsman geen uitspraken doet over het beleid. In onze reactie stellen wij aan de orde, dat er juist een nauwe samenhang is tussen de financiele en beleidsmatige kaders die worden gesteld door de beleidsmakers enerzijds en de problemen met de behandeling van de individuele bijstandsgerechtigde op het gebied van bejegening, moeten voldoen aan absurde regels, die rigide worden toegepast met voorbijzien aan het individuele geval anderzijds.

Met name de steeds ongelijker wordende machtsverhouding tussen de werkzoekende en de functionarissen van de gemeente is een bron van problemen. Rechten van klanten worden steeds verder afgebroken en de werkzoekende is overgeleverd aan de willekeur van de klantmanager. Het wordt dan ook hoog tijd de rechten van de werkzoekenden weer te versterken. Dat moet gebeuren door de volgende maatregelen:

Een heldere klachtenprocedure door een onafhankelijke commissie of instantie
stopzetten van het werken met behoud van uitkering dat tot machtsmisbruik leidt.
Deelname aan de trajecten op basis van vrijwilligheid
Een duidelijk trajectplan
Betere onkostenvergoedingen voor de deelnemers aan de trajecten

In onze reactie worden vele recente voorbeelden aangehaald van misstanden. Daaruit blijkt, dat mensen nog steeds tot 2 jaar op nieuwe trajecten moeten zitten en dat het officieel beleid is dat dit gewoon doorgaat, ondanks toezeggingen van de wethouder dat trajecten maximaal een half jaar duren. Ook worden in de voorbeelden verschillende incidenten opgesomd. Zo blijken klantmanagers soms rapporten van deskundigen over klanten in negatieve zin bij te stellen, of laten ze zich tegenover een potentiele werkgever in negatieve zin over de werkzoekenden uit, omdat ze de klant in een bepaald traject willen hebben.

Actiecomite Dwangarbeidnee Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam. 020-6898806.
info@dwangarbeidnee.nl

zaterdag 30 mei 2015

De lotgevallen van de kostendelersnorm oftewel mantelzorgboete

Het valt mij op dat er in de publiciteit en in maatschappelijke discussies waaraan belangenorganisaties en politieke partijen deelnemen zo weinig te horen is over de kostendelersnorm in de nieuwe Participatiewet, die 1 januari is ingevoerd.

De kostendelersnorm heeft als doel, -naar de regering zegt – stapeling van uitkeringen te voorkomen en een lagere uitkering te geven wanneer de kosten van het huishouden met iemand anders kunnen worden gedeeld. Wanneer je een bijstandsuitkering hebt, en je hebt iemand anders bij je inwonen, die ouder is dan 21 jaar, dan wordt -als je verder alleenstaande bent- je uitkering gekort van 70% WML tot 50% WML of lager. Dit geldt ook voor bloedverwanten in de eerste of tweede graad. Dus ouders en een kind die samenwonen, of twee broers. Het doet er niet toe of degene, die inwoont, een inkomen heeft of niet. Kinderen of andere inwonenden die studiefinanciering hebben, vallen erbuiten. Ook geldt de norm niet voor AOW-ers. De kostendelersnorm is van toepassing op alle mensen, die bij elkaar inwonen en die een bijstandsuitkering hebben. De kostendelersnorm geldt niet als er sprake is van commerciele onderhuur. Dus als een bijstandsgerechtigde een kamer huurt voor een commerciele prijs bij iemand anders, is de kostendelersnorm niet van toepassing.
Gevolgen
Op het spreekuur waar ik werk – de kostendelersnorm voor mensen die al een uitkering hadden, gaat per 1 juli in- krijgen wij nu al de schrijnende gevallen van mensen die straks niet of nauwelijks meer kunnen overleven. Bijvoorbeeld een vader met zijn inwonende zoon die er straks minstens 240 euro op achteruit gaat. Hoe moet die man straks leven? Of een mevrouw met een Franse vriend die geen werk heeft en geen inkomen. Zij zakken ver beneden het bestaansminimum. Per 1 juli wordt tegen die mensen gezegd: er woont iemand bij u in dus u wordt gekort. Mensen die mantelzorg doen- voor hun ouder, die nog geen 65 is, of voor iemand anders en die mensen wonen bij hen in- zullen worden gekort. De kostendelersnorm wordt daarom ook wel de 'mantelzorgboete' genoemd.
De kostendelersnorm is ingevoerd na agressieve propaganda van de VVD met in haar kielzog rechtse media: die kwamen met zegge en schrijve 1 voorbeeld van vijf mensen die in dezelfde woning woonden, die allemaal een bijstandsuitkering voor een alleenstaande hadden en die daardoor met z'n vijven wel 5000 euro opstreken. Schande! Een VVD-kamerlid stelde vragen aan de minister, en kreeg veel publiciteit. Tegenargumenten, waaruit bleek dat er in heel Nederland slechts enkele van dergelijke gevallen te vinden waren, mochten niet baten. Bij deze en andere argumenten in de ideologische discussie waren (linkse) belangenorganisaties en vakbonden in het defensief en zij werden op een effectieve wijze uit elkaar gespeeld. De hetze tegen bijstandsgerechtigden, die af en toe opduikt wanneer weer nieuwe destructieve maatregelen worden genomen, deed haar werk. Daarvan een voorbeeld.
ANBO 
Tijdens de discussie over de norm riep de ANBO de Eerste Kamer op de kostendelersnorm helemaal uit de AOW te laten verdwijnen indien er sprake is van een mantelzorgsituatie. Uit hun verklaring: 'We zien schrijnende gevallen: ouders die al jaren zorgen voor een kind met een handicap of ziekte bijvoorbeeld. Deze mensen hebben geen keuze, maar worden als het aan de politiek ligt wél gestraft voor hun zorgen met een inkomenskorting. Dat kan echt niet meer. Je kunt wel een participatiesamenleving ambiëren, maar dan moet regelgeving dat stimuleren in plaats van tegenwerken. Het kabinet moet zelf ook eens gaan rekenen en bedenken wat op de lange termijn voordeliger is: voor elkaar zorgen of, uit angst voor inkomensdaling, extern zorg en hulp inroepen'.
De ANBO gebruikt goede argumenten maar… beperkt het verzet tot mensen die mantelzorg verlenen en tot die gevallen waarin een van de inwonenden AOW heeft. En dan komt het. 'ANBO vindt dat er een fundamenteel verschil is tussen bijvoorbeeld een bijstandsuitkering en de AOW-uitkering, hoewel de kostendelersnorm ook in de bijstand volgens ANBO niet de meest voor de hand liggende manier is om de mensen uit een gezin te stimuleren om te gaan werken. Maar waar er bij meerdere bijstandsuitkeringen nog sprake kan zijn van schaalvoordeel, is dat in de AOW zelden het geval. Kinderen die voor hun ouders zorgen of andersom hebben een flinke zorgtaak. Die wordt niet gecompenseerd met een volledige AOW, laat staan met een korting van ruim 300 euro'.
Verdeeldheid en compromispolitiek
Ja maar ANBO: zijn jullie argumenten dus niet meer geldig bij kinderen die hun ouders verzorgen die nog geen 65 zijn? Kortom: links in het defensief, verdeelde belangenorganisaties, compromispolitiek waarbij alleen opgekomen wordt voor de eigen specifieke doelgroep, een rechtse hetze die niet werd beantwoord, en een vakbond die in die tijd een akkoord sloot met de werkgevers en de regering over de uitvoering van de Participatiewet. Over de inhoud waarvan in het sociaal akkoord niets wordt gezegd. Overigens ook met instemming van de oppositie in de vakbonden, die zagen aankomen dat afspraken van de vakbonden met de regering en de werkgevers over die Participatiewet wel eens desastreus zouden kunnen zijn, en die hoopten dat vanuit een zekere bewegingsvrijheid voor de vakbonden verzet van de grond zou komen.
Huishoudinkomenstoets
Hoe anders ging het bij de invoering van de huishoudinkomenstoets! De huishoudinkomenstoets was in veel opzichten vergelijkbaar met de kostendelersnorm. De huishoudinkomenstoets is een per 1 januari 2012 ingevoerde aanscherping van de gezinsbijstand. De regels vloeiden voort uit het regeerakkoord VVD-CDA van 2010 van het kabinet Rutte I. Het kreeg de stemmen van VVD, CDA, PVV en SGP. Naast gehuwden golden als gezin onder meer de volgende groepen volwassenen die hun hoofdverblijf in dezelfde woning hadden: gehuwden met hun meerderjarige kinderen en een alleenstaande met een of meer meerderjarige kinderen. Er werd getoetst op het inkomen en het vermogen van de hele groep samen.
Het totale norminkomen en vrijgelaten vermogen voor drie of meer personen was gelijk aan die voor twee personen. Als bijvoorbeeld iemand met een voltijdse baan nog bij zijn ouders woonde, kregen die geen bijstand, en als iemands bejaarde ouders bij hem inwoonden, kreeg hij in het algemeen geen bijstand omdat die ouders AOW kregen. De huishoudinkomenstoets was dus wel veel strenger dan de kostendelersnorm, die ook uitgaat van het 'kunnen delen van de kosten' en niet van het gezinsinkomen. Bovendien verliezen bij de kostendelersnorm de bijstandsgerechtigden hun uitkering niet volledig. Maar toch. In beide gevallen een aanzienlijke achteruitgang in inkomen voor velen.
Protesten
De huishoudinkomenstoets deed veel stof opwaaien. In de aanloop naar de invoering van de toets was er veel publiciteit over mensen die erdoor in grote moeilijkheden kwamen. Gemeenten trokken aan de bel dat ze dit niet konden uitvoeren. Fracties van sociaal-democratische partijen en andere partijen zoals de Partij van de Arbeid, Groen Links en SP protesteerden en haalden minstens de lokale pers. Belangenorganisaties van uitvoerders, zoals DIVOSA trokken aan de bel. Er verschenen uitgebreide interviews in kranten met slachtoffers. Na invoering van de norm was het niet afgelopen.
Vaak wordt gezegd door gematigde oppositiegroeperingen: de Tweede Kamer heeft gesproken, verzet heeft nu geen zin meer, we kunnen het besluit toch niet meer veranderen. Maar dat gebeurde nu niet. De publiciteit over de slechte maatregel ging door. En de politieke verhoudingen veranderden. VVD en CDA die de regering vormden, verloren de steun van de PVV en sloten een akkoord met D66, GroenLinks en ChristenUnie. En onderdeel van dat akkoord was de afschaffing van de huishoudinkomenstoets. Er werd een nieuwe wet aangenomen, die de huishoudinkomenstoets met terugwerkende kracht per 1 januari 2012 deed vervallen. De huishoudinkomenstoets stierf een stille dood, evenals overigens de meer omvattende Wet Werken naar Vermogen, die na jaren slepende onderhandelingen tussen de dwars liggende lokale overheden en maatschappelijke organisaties van tafel verdween.
Nu is het anders
Nu is de situatie heel anders. Van protesten horen we nauwelijks iets. Gemeenten voeren de maatregel in de aanloop naar 1 juli gewoon uit. Sterker nog, een gemeente als Amsterdam voert de maatregel strenger uit dan het Rijk voorschrijft, terwijl er toch een SP wethouder zit. Zoals hierboven al aangegeven, is er geen sprake van de kostendelersnorm als er sprake is van commerciele onderhuur. Er zijn twee wettelijke voorwaarden om dat te beoordelen: er moet een schriftelijke overeenkomst zijn en er moet sprake zijn van een 'commerciele huur'.
De gemeente Amsterdam verbindt op eigen houtje allerlei extra strenge voorwaarden aan de beoordeling of sprake is van onderhuur. Er moet sprake zijn van indexering (jaarlijkse verhoging van de huur overeenkomstig de prijsontwikkeling). De huur moet per bank betaald worden. En er moet een zeer uitgebreide en absurde omschrijving zijn van het gehuurde en de rechten en plichten die eraan verbonden zijn, zoals een bepaling van het gebruik van gemeenschappelijke ruimten en douche en toilet, of bezoek en loges zijn toegestaan, etc. Op het spreekuur waar ik werk, komen wekelijks mensen die juridische procedures moeten beginnen omdat ze onmogelijk aan de strenge voorwaarden van de gemeente kunnen voldoen. En waarbij dan wordt gezegd: de kostendelersnorm is op u van toepassing. Geen indexering van de huur de afgelopen jaren? Kostendelersnorm. Terwijl die mensen gewoon een kamer huren en toch onderhuurder zijn.
Neem het voorbeeld van mevrouw E.F, alleenstaande moeder met twee jonge kinderen, die een grote kamer huurt bij derden. De huurovereenkomst voldoet niet aan de voorwaarden van de gemeente Amsterdam en de verhuurder wil niet meewerken aan een nieuw huurcontract. De kostendelersnorm is van toepassing, immers zij zou de kosten met nog twee anderen, de verhuurder en zijn vrouw kunnen delen. In de praktijk betaalt zij 350 euro huur, van het kunnen delen van kosten is geen sprake, maar omdat de huurovereenkomst volgens de gemeente niet aan de voorwaarden voldoet, zal zij met twee jonge kinderen moeten leven van 594,80 euro per maand.
Het grote verschil 
Uit de vergelijking van de gang van zaken bij de huishoudinkomenstoets en de kostendelersnorm blijkt de nog steeds zeer grote invloed van de top van de sociaal-democratie in het algemeen en van de Partij van de Arbeid in het bijzonder. Terwijl bij de huishoudinkomenstoets en de voorbereidingen van de Wet Werken naar Vermogen de fracties van de lokale Partij van de Arbeid in de gemeenteraden samen met op de Partij van de Arbeid georienteerde onderhandelaars van de Vereniging voor Nederlandse Gemeenten (VNG) mede leiding gaven aan het verzet, is het nu doodstil bij die partijgroepen. Want de Partij van de Arbeid zit nu in de regering. En de invloed van die partij in de vakbonden is ook nog steeds zeer groot.
Daarbij valt op hoe gemakkelijk lokale bestuurders en uitvoerende organisaties op lokaal niveau, waarbij de Partij van de Arbeid onder de ambtenaren veel invloed heeft, zich voegen naar de opportunistische politiek van de leiding, hoewel ze het er vaak nog steeds niet mee eens zijn. Het lijkt nog steeds zo - hoewel er analyses zijn die dat bestrijden en die uitgaan van de steeds grotere mondigheid van de burger- dat als de top spreekt iedereen in de lagere regionen in zijn werk en activiteiten braaf de maatregelen uitvoert. Een brede coalitie van effectief verzet tegen het liberalisme en haar neo-liberale politiek, al is het maar op onderdelen, is zonder de Partij van de Arbeid blijkbaar nog steeds niet mogelijk.
Interne oppositie
Weliswaar zijn er in de partij en de vakbonden oppositiegroeperingen, maar hun invloed naar buiten en de door hen teweeggebrachte koerswijzingen van de organisaties als geheel, zijn gering en weinig effectief. Er wordt van alles intern uitgevochten, maar naar buiten toe is het stil. Ook oppositiegroeperingen buiten de sociaal-democratie kunnen nauwelijks een georganiseerde vuist maken. Wat mij in mijn omgeving daarbij opvalt, is hoe belangenbehartigers zich blind staren op de (lokale) agenda van de heersende politici, gemeenteraden en Tweede Kamer. Ze richten al hun energie op het lezen en becommentarieren van beleidsstukken, waarbij vaak dezelfde kritiek naar voren wordt gebracht als wanneer de Partij van de Arbeid in de oppositie zit, en vervolgens.... gebeurt er niets.
Waarbij het streven naar de opbouw van verzetsstructuren wordt verwaarloosd. In het verlengde daarvan blijkt in de media nauwelijks aandacht te zijn voor de gevolgen van de kostendelersnorm en de Participatiewet, terwijl die toch even schrijnend zijn als bij de huishoudinkomenstoets. Bij de meest positieve interpretatie van dat verschijnsel kun je zeggen dat de leidende media slechts weerspiegelen wat er aan reuring in de maatschappij is, en dat ze geen zelfstandig beleid hebben om structurele misstanden via eigen onderzoek aan de kaak te stellen. Ook hier werkt het neoliberalisme. Journalisten moeten razendsnel en passief werken binnen de financiele grenzen die door de eigenaren van de media worden gesteld en hebben geen ruimte voor al te veel research buiten de uitgangspunten van de machtigen.
Piet van der Lende